Ε.ΜΠΟΥΖΟΥΛΑΣ:Δυστυχώς το συνδικάτο με την διοίκηση δεν μπορεί να συναντηθεί...

Η ομιλία του Γ.Γραμματέα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ στην ημερίδα του ΠΑΣΥΠ-ΔΕΗ για τον διαχωρισμό Εμπορίας -Δικτύου

Αγαπητό Προεδρείο, κύριοι της Διοίκησης, αγαπητοί εισηγητές, φίλες και φίλοι, η σημερινή ημέρα, δυστυχώς, βρίσκει τη Διοίκηση και το Συνδικάτο απέναντι.

Είναι αλήθεια ότι αναπολώ τις εποχές εκείνες που συνδικαλιστικό κίνημα, ΔΕΗ, ΔΕΣΜΗΕ, Υπουργείο, καθόταν στο ίδιο τραπέζι για να πετύχουν τους κώδικες, για να πετύχουν τα εγχειρίδια, για να πετύχουν μια σειρά από ζητήματα.

Σήμερα δυστυχώς το Συνδικάτο με τη Διοίκηση, δεν μπορεί να συναντηθεί, δεν μπορεί να τα βρει.

Λες και έχουμε διαφορετικούς δρόμους, λες και έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις, λες και υπάρχει άνθρωπος μέσα στη ΔΕΗ που θέλει να έχει ακόμα έναν νεκρό.
Άρα λοιπόν, δεν μπορώ να κατανοήσω αυτή τη στάση από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο.

Δεν μπορώ να την κατανοήσω.

Θέλω όμως να θυμίσω και να προβληματίσω και να στείλω και ένα μήνυμα στη Διοίκηση, ότι πρέπει επιτέλους να καταλάβει: Δεν είναι μαγαζί προσωπικό της η ΔΕΗ.

Αυτός ο κολοσσός είναι κομμάτι από τα χρήματα των εργαζομένων της ΔΕΗ, όπως αυτό αναφέρεται και στο νόμο 2773 με το άρθρο 34 αλλά και στην αναλογιστική μελέτη όπως και στα βιβλία της επιχείρησης για τη μετοχοποίηση.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, ως εκφραστές των εργαζομένων, το συνδικαλιστικό κίνημα νοιάζεται για αυτήν την περιουσία. Νοιάζεται να μην ξεπουληθεί αυτή η περιουσία η οποία βγήκε από την τσέπη των εργαζομένων.

Το ίδιο λοιπόν απαιτούμε και από τη Διοίκηση να νοιαστεί και μάλιστα αυτά τα κέρδη έπρεπε να είναι 1 δις και θα σας πω γιατί έπρεπε να είναι 1 δις. Επειδή δεν έχω μάθει στη ζωή μου να χαϊδεύω αυτιά. Κατανοώ πραγματικά τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο το ότι στρογγυλεύει τα πράγματα, στρογγυλεύει τις γωνίες, γιατί είναι αδιανόητο να πάει κόντρα στην πολιτική ηγεσία η οποία τον διόρισε.

Εγώ όμως στο Συνδικάτο και αν θέλετε –διότι έχουμε ταυτότητα– από τη ΔΑΚΕ, από τη Νέα Δημοκρατία τόλμησα να πάω τη Νέα Δημοκρατία, την Κυβέρνηση, στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, γιατί αυτό είναι το χρέος του συνδικαλιστή όταν μπλοκάριζε και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία τα 900 MW.

Όπως τολμώ να πω ότι αυτή η Κυβέρνηση μέσα από την πίεση του συνδικαλιστικού κινήματος άφησε τα 900 και είπε «προχώρα ΔΕΗ άνευ περιορισμού ισχύος να φτιάχνεις μονάδες».
Άρα πρέπει να λέμε και τα υπέρ και τα κατά και να λέμε και τι πετυχαίνουμε. Όπως μπορώ να αισθανθώ υπερήφανος, όταν στο ίδιο τραπέζι καθόμασταν και φτιάχναμε τους κώδικες. Αλλά δεν μπορώ σήμερα να αισθανθώ το ίδιο υπερήφανος όταν –και μπαίνω στο θέμα– για τη διέλευση, για παράδειγμα, που κάνουν οι έμποροι στο δίκτυο, για την ομαλή τροφοδοσία, αυτό το κόστος που ανακτά το δίκτυο, που σήμερα υπάρχει διαβούλευση για αυτό το κόστος, δεν είναι μαζί ΔΕΗ και Συνδικάτο να πάρει ό,τι της αξίζει και όχι να παίρνει ψίχουλα.

Και όχι μόνο για τη διέλευση.

Ως κύριος του δικτύου, το δίκτυο πρέπει να ανακτά το κόστος και όχι μονάχα αυτό, αλλά και το κόστος που της επιβάλλουν λόγω του κοινωνικού προσώπου για τις άγονες γραμμές.

Και αυτό πρέπει να το ανακτά.

Και να το ανακτά πώς;

Συν το εύλογο κέρδος.
Εδώ υπάρχουν κοινά σημεία μεταξύ Δικτύου και Εμπορίας.

Ποια είναι τα κοινά εκείνα σημεία;

Άγονες γραμμές έχει να εξυπηρετήσει το Δίκτυο, άγονες γραμμές έχει να εξυπηρετήσει και η Εμπορία.

Ποια είναι η διαφορά όμως; Βγήκα κάποτε στα μέσα ενημέρωσης και είπα ότι αυτοί οι νταβατζήδες, αργότερα βαλιτσάκηδες, λόγω της οριακής τιμής του συστήματος που ήταν έμποροι αλλά στην παραγωγή, δηλαδή έκαναν εισαγωγή ρεύματος, γιατί κερδίζανε περισσότερα κάνοντας έγχυση παραγωγής στο σύστημα, όταν η οριακή τιμή του συστήματος θα διαμορφωνόταν προς τα κάτω, τότε θα έφευγαν όλοι από την Εμπορία της παραγωγής και θα γίνονταν έμποροι της Διανομής, που σημαίνει υψηλή και μέση τάση.

Και θα μπούνε και σε κάποια οικιακά τιμολόγια.
Ποία είναι η ευθύνη όμως εδώ; Και δεν το λέω με την κακή έννοια «ευθύνη».

Το λέω υπό την έννοια ότι έχουμε ευθύνη γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Προχθές πήγα στο ΔΕΣΜΗΕ και έκανα μια ερώτηση:

«Για ποιο λόγο τη μπάντα την παίρνει αυτός που θέλει να τα βάλει στην τσέπη και να κερδίσει και το υπόλοιπο κομμάτι θα πρέπει η ΔΕΗ να το παίρνει;»

Απάντηση: «Εγώ πρέπει να εξασφαλίζω στο εικοσιτετράωρο την Εμπορία. Αν η ΔΕΗ αποδέχεται να πάρει αυτό που θα βγάλει και από την τσέπη της να πληρώσει, είναι δικό της θέμα».

Και ρωτάω εγώ:

«Αφού λοιπόν αυτοί οι νταβατζήδες ήρθαν να το παίξουν έμποροι στο κομμάτι της υψηλής και της μέσης, γιατί δεν τα παίρνουν όλα και παίρνουν μόνο τη μπάντα;».
Και πάω στην οδηγία 54 γιατί εδώ γίνεται μία παρανόηση.

Το άρθρο 3 στην οδηγία 54 που μιλάει για τον ύστατο προμηθευτή και το τελευταίο καταφύγιο, λέει ότι αυτός που ορίζεται από το κράτος, που εγώ δεν έχω δει πουθενά να ορίζεται η ΔΕΗ ότι είναι το τελευταίο καταφύγιο.

Θολά περιγράφεται στον 2773 και δεν λέει αν είναι προμήθεια εκεί που είναι, αλλά αν υποτεθεί ότι το τελευταίο καταφύγιο είναι η ΔΕΗ, τότε λέει η οδηγία ότι υποχρεούται να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια στις ευπαθείς ομάδες των οικιακών καταναλωτών και στις επιχειρήσεις κάτω από 50 άτομα.

Και δεν λέει αυτό μονάχα, λέει συν το εύλογο κέρδος.
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Αθανασόπουλε, δικαιούστε λοιπόν με βάση την οδηγία 54 να αγοράζετε ακριβά και να πουλάτε φθηνά;

Γι’ αυτό λοιπόν σας καλώ ως Διοίκηση μαζί να πάμε στις Βρυξέλλες, γιατί εμείς θα το κάνουμε πράξη. Θα πάμε όπου χρειάζεται.

Το επιτελείο το νομικό το δικό μας είναι έτοιμο, να προσφύγουμε στην Ευρώπη για να ζητήσουμε ανάκτηση από τις ΥΚΩ, ανάκτηση από τις διελεύσεις, ανάκτηση από τις Υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος, ανάκτηση και από τις Υπηρεσίες που δεν προβλέπονται από τις ΥΚΩ.

Καταλαβαίνετε για ποιες Υπηρεσίες μιλώ.
Επειδή άκουσα πάρα πολλές φορές η Διοίκηση να λέει «Μα πού θα βρω τα 14 δις να επενδύσω;»

Τί κάνει η Ισπανία και η Πορτογαλία; Μήπως για όλα αυτά και έρχομαι, περίπτωση Παπαντωνίου «Σας χρωστάω για ΥΚΩ», ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση.

Στη συνέχεια Φώλιας, Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση.

Να έρθω στη διοίκηση; Μανιατάκης. Αυτά τα κόστη μόνο για ΥΚΩ συν τα υπόλοιπα υποχρεούται το Κράτος να τα δώσει ως κρατικό ομόλογο.

Κόβοντας ένα κρατικό ομόλογο υπέρ της ΔΕΗ δεν ευνοεί τη ΔΕΗ, υποχρεούται να το κάνει γιατί έχει αδικήσει τη ΔΕΗ όλα αυτά τα χρόνια, με αυτό το κρατικό ομόλογο θα δώσει τη δυνατότητα στη Διοίκηση να κάνει επενδύσεις. Και να κάνει επενδύσεις αύριο. Και να κάνει επενδύσεις με πρόγραμμα. Για να μην βγαίνει ιδιώτης και βάζει 15 ερωτήματα.

Το πότε η ΔΕΣΠΑ θα πάει το φυσικό αέριο στη μεγαλούπολη.

Και τί απαντάτε κύριε της Διοίκησης όταν λέτε ότι θα κάνω μονάδα το 2011 και το φυσικό αέριο θα πάει το 2013.

Τί απαντάτε όταν εξαγγείλατε τη μονάδα του Αλιβερίου και μέχρι σήμερα πληρώνεται για αυτή τη μονάδα χωρίς μονάδα να βλέπουμε.

Διότι κάποιος έβαλε ένα φράχτη και έχει οικειοποιηθεί ότι είναι δικό του γιατί κάποιοι πιθανόν, τελείες-τελείες, να κρύβονται και πρέπει η ΔΕΗ να πληρώνει το μάρμαρο προς αυτήν την κατεύθυνση.

Και θα το πληρώσει χοντρά το μάρμαρο.

Ή να έρχονται επιστολές από ιδιώτες προς τη ΔΕΗ που να λένε για το καλό σας όφελος και η ΔΕΗ να πληρώσει μερικά εκατομμύρια Ευρώ τσάμπα και βερεσέ.
Οφείλουμε λοιπόν και έχουμε χρέος ως Συνδικάτο, να παλέψουμε ενάντια προς αυτήν την πολιτική.

Δεν θέλουμε αυτήν την πολιτική.

Θέλουμε μία πολιτική η οποία να έχει ένα πρόγραμμα και μια προοπτική. Θέλουμε μία πολιτική η οποία να πάρει όχι μόνο εργατοτεχνικό προσωπικό.

Και διοικητικό προσωπικό. Διότι πάτε να δείτε τι γίνεται στο γκισέ και στην Εμπορία.
Να καθίσουμε κάτω, επιβάλλεται και πρέπει να τα βρούμε. Πρέπει αυτά τα χρήματα να τα πάρουμε.

Η ΔΕΗ τα δικαιούται.

Να πάμε μπροστά, να αντιπαλέψουμε, όχι μονάχα στην Ελλάδα, να βγούμε στα Βαλκάνια, να βγούμε στην Ευρώπη, έχουμε αυτήν τη δυνατότητα.

Και έχουμε τη δυνατότητα γιατί είμαστε φθηνοί ως τιμή κιλοβατώρας.

Και πρέπει να λέμε την αλήθεια ότι είμαστε από τους φθηνότερους στην Ευρώπη, άρα είμαστε ανταγωνιστικοί.

Τί μας λείπει;

Ο υγιής ανταγωνισμός, αυτό μας λείπει, ο υγιής ανταγωνισμός. Δεν έχουμε υγιή ανταγωνισμό.

Έχουμε μία ΔΕΗ που πρέπει να τα παίρνουν από παντού.
Με αυτήν τη λογική και με αυτά τα λίγα λόγια, όσο μπόρεσα τα έκανα πιο λίγα, ως προβληματισμό τα βάζω στην Ημερίδα σας, με μεγάλη χαρά περιμένω τα συμπεράσματα και ευελπιστώ ότι η Διοίκηση επιτέλους θα καταλάβει ποιο είναι το κοινό μας όραμα και όφελος, ότι θέλουμε μια ΔΕΗ δυνατή, αντάξια αυτών που προσδοκούμε όλοι μας.
Σας ευχαριστώ.