Ειδικότερα με τη ΔΕΗ παίζεται μία κρίσιμη μάχη.Η ολιγαρχία του τόπου και οι φορείς της (π.χ. ΣΕΒ) προβάλλουν έντονα τις ιδιωτικοποιήσεις, η τρόικα ασκεί ισχυρές πιέσεις και μάλιστα ζητά τη συντριβή της ΓΕΝΟΠ, η κυβέρνηση διαμορφώνει καθημερινά το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, η Ν.Δ. συναινεί απόλυτα με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και των άλλων επιχειρήσεων.
Αφού τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις των Σημίτη, Καραμανλή, πούλησαν τα περισσότερα χρυσαφικά (π.χ. ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, ΟΠΑΠ κ.λπ.), ήρθε η ώρα να δοθούν στους ιδιώτες τα υπόλοιπα, ακόμη και επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας που μέχρι χθες γενικά η σοσιαλδημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας έθετε κόκκινη γραμμή πριν τις εκλογές του 2009 και αντιδρούσε να δοθούν σε ιδιώτες.
Θυμίζουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου, με επίκαιρη ερώτηση στον πρωθυπουργό στις 8.4.2008, του ζητούσε να επιδιώξει «τον δημόσιο έλεγχο για τον ΟΤΕ, τα ΕΛΤΑ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ, την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ και τους άλλους στρατηγικούς οργανισμούς κοινής ωφέλειας της χώρας και να μην εφαρμόσει μια αποτυχημένη συνταγή πλήρους ιδιωτικοποίησης δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας την ξεπερασμένη και αποτυχημένη πολιτική που ακολούθησαν ακραία νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όπως της κ. Θάτσερ και του κ. Μητσοτάκη». Σήμερα, έλεγε στην ερώτηση ο Γ. Παπανδρέου, "όλες οι κυβερνήσεις, ακόμη και των ΗΠΑ, αντιλαμβάνονται την ανάγκη ελέγχου και ρύθμισης των αγορών για την προστασία της οικονομίας και των πολιτών, ενώ λαμβάνουν μέτρα θωράκισης των στρατηγικών τους επιχειρήσεων...".
Λίγο πριν τις εκλογές του 2009, θυμόμαστε τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Μαγκριώτη να εναντιώνονται στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και να δεσμεύονται ότι θα ακυρώσουν οποιαδήποτε συμφωνία για παραχώρηση ποσοστού της ΕΥΑΘ σε ιδιώτες...
Ακόμη και στο κυβερνητικό πρόγραμμα η κυβέρνηση δεσμευόταν για πάγωμα τιμολογίων ΔΕΚΟ και ότι «στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε δίκτυα και υποδομές θα παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου για την κατοχύρωση του κοινωνικού και αναπτυξιακού τους ρόλου...».
Δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να πετάξει, στο καλάθι η κυβέρνηση όλες τις δεσμεύσεις της. Όλα ξεχάστηκαν μετά τις εκλογές του 2009, καθώς η κυβέρνηση, εξαπατώντας τους ψηφοφόρους, άρχισε να εφαρμόζει ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο, αντιλαϊκό, αντεργατικό πρόγραμμα χωρίς να νιώθει καμιά ντροπή και ενοχή που υλοποιεί πολιτικές χωρίς καμιά νομιμοποίηση. Όταν, λοιπόν, ο κόσμος μιλάει για ψεύτες του ΠΑΣΟΚ και κυβέρνηση δωσίλογων, μπορεί κάποιος να αντικρούσει;
Αναφερόμαστε σε μια αφερέγγυα και ανεύθυνη κυβέρνηση, που δεν μας τιμά να την αφήνουμε να μας «Στροσκανιάζει».
Η κρισιμότητα της στιγμής
Η ανάγκη να μην διαλυθεί παραπέρα ο παραγωγικός ιστός της χώρας, να μην οδηγηθεί η χώρα σε παραπέρα ύφεση, αλλά να μπορέσει κάποια στιγμή να ανακάμψει,. Η ανάγκη να συγκρατηθούν και να μειωθούν μάλιστα ορισμένα τιμολόγια των ΔΕΚΟ (π.χ. το ρεύμα για τον οικιακό καταναλωτή, που έχει γίνει πανάκριβο τα τελευταία χρόνια) επιβάλλει να προστατέψουμε σήμερα τις δημόσιες επιχειρήσεις που η κυβέρνηση οδηγεί σε ιδιωτικοποίηση και μάλιστα να παλέψουμε ώστε να τις καταστήσουμε πραγματικά δημόσιες.
Η στιγμή είναι κρίσιμη αλλά και πολύ δύσκολη, αν πάρει κανείς υπόψη τους σημερινούς συσχετισμούς. Αν πάρει υπόψη ότι μας κυβερνά μία ακραία, αντιδραστική και επικίνδυνη κυβέρνηση.
Ειδικότερα με τη ΔΕΗ παίζεται μία κρίσιμη μάχη. Η ολιγαρχία του τόπου και οι φορείς της (π.χ. ΣΕΒ) προβάλλουν έντονα τις ιδιωτικοποιήσεις, η τρόικα ασκεί ισχυρές πιέσεις και μάλιστα ζητά τη συντριβή της ΓΕΝΟΠ, η κυβέρνηση διαμορφώνει καθημερινά το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, η Ν.Δ. συναινεί απόλυτα με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και των άλλων επιχειρήσεων.
Όμως δεν πρέπει να υπάρξει παραίτηση και ολιγωρία. Η αριστερά, το συνδικαλιστικό κίνημα, οι ενεργοί πολίτες και το καταναλωτικό κίνημα, οφείλουν να αντιδράσουν. Ακόμη και οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Οφείλουν να μην πέσουν στην παγίδα του «διαίρει και βασίλευε». Όποια νίκη της ολιγαρχίας του τόπου και των αντιδραστικών δυνάμεων είναι σε βάρος συνολικά της εργατικής τάξης, όλων των κοινωνικών ομάδων, εργαζομένων και ανέργων. Το γεγονός ότι συνολικά η αριστερά καταδικάζει και αντιστέκεται σήμερα στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, το γεγονός ότι ακόμη και φορείς με μεγάλο ειδικό βάρος όπως η ΑΔΕΔΥ και το ΤΕΕ εναντιώνονται σε μια τέτοια εξέλιξη και στέκονται στο πλευρό του αγώνα της ΓΕΝΟΠ για τη μη ιδιωτικοποίηση, είναι ενθαρρυντικά αλλά δεν φτάνουν, γιατί ο αντίπαλος είναι ισχυρότατος.
Για την αντιμετώπιση των ιδιωτικοποιήσεων πρέπει να αναπτυχθεί άμεσα ισχυρότατο μέτωπο.
Πρωτοβουλίες, όπως αποφάσεις και συντονισμός σωματείων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, που αντιδρούν στις ιδιωτικοποιήσεις, ενεργοποίηση συνδικαλιστικών παρατάξεων και των ίδιων των εργαζομένων σε σωματεία που οι διοικήσεις δείχνουν αδράνεια, είναι επιβεβλημένα.
Στήριξη από τον ΣΥΝ και όλη την αριστερά κάθε πρωτοβουλίας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.
Κανένας εφησυχασμός καμία αδράνεια. Κινητοποίηση των πολιτών με μηνύματα, e-mails, υπογραφές κ.λπ. Πολύ σημαντική είναι ιδιαίτερα η αναβάθμιση του ιδεολογικού αγώνα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.
Τελειώνω το άρθρο μου με κάτι αυτονόητο για μένα, αλλά που δεν έχουμε χωνέψει όλοι. Για το μέτωπο κατά της πολιτικής του Μνημονίου. Όπως έγραψε χθες, στην "Αυγή" της Κυριακής (15/5) με σαφήνεια και με αίσθηση ευθύνης ο Θανάσης Καρτερός στο τέλος του άρθρου του: «Τέτοιες εποχές οτιδήποτε ενώνει, αλλάζει συσχετισμούς, δίνει προοπτικές. Το μέτωπο κατά της πολιτικής του Μνημονίου αλλά και κατά του φόβου έρχεται μ' άλλα λόγια πριν από τυχόν διαφωνίες για το ευρώ, για τον χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμα και για τον χαρακτήρα της επικείμενης επανάστασης...».
ΠΗΓΗ:http://www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου