Όλες όμως αυτές οι προσδοκίες έχουν
διαψευστεί στο πέρασμα του χρόνου.
Αποδεικνύεται καθημερινώς ότι κύριος άξονας
της πολιτικής της Διοίκησης αποτελεί η δημιουργία ενός μηχανισμού, τύπου νομενκλατούρας που θα νέμεται και με τη
σειρά της θα μοιράζει αξιώματα με γνώμονα πάντα την πίστη και την αφοσίωση στη
Διοίκηση.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού, τέθηκαν
στην κλίνη του Προκρούστη τα
Οργανογράμματα της Επιχείρησης, τα οποία κάποια συρρικνώθηκαν και κάποια
διευρύνθηκαν, εξυπηρετώντας ανάγκες που απέχουν από τις ανάγκες της Επιχείρησης. Στελέχη απαξιώθηκαν εν μία νυκτί, άλλα
«ψυγειοποιήθηκαν», άλλα «βαπτίστηκαν» ειδικά στελέχη, άλλα αναγκάσθηκαν σε
συνταξιοδότηση και άλλα αναγκάσθηκαν να «αυξήσουν» την εμπειρία τους σε άλλες
Διευθύνσεις.
Νέες
Διευθύνσεις δημιουργήθηκαν, πολλές απ’ αυτές χωρίς πλήρη Οργανογράμματα και
βέβαια χωρίς υπαλλήλους. Σε άλλες ακολούθησαν
μαζικές επαναπροκυρήξεις των περισσότερων θέσεων.
Αποπέμποντας
τους μη αρεστούς, επιτυγχάνεται η τρομοκράτηση των υπολοίπων. Οι λίγοι «επιζώντες» των εκκαθαρίσεων, με ή χωρίς
«τραύματα», αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση προσπαθούν να περισώσουν ότι
μπορούν.
Αλήθεια, οι
μεταβολές αυτές, τι οικονομικές συνέπειες
είχαν για την Επιχείρηση;;;
Η θέσπιση
Μόνιμων Ομάδων και Ομαδαρχών παρέχει την ευελιξία καρατόμησης των μη αρεστών
εύκολα και γρήγορα!!!
Ίδρυση οργανισμών και τοποθέτηση σ’ αυτούς, σε
Δ.Σ. θυγατρικών: θέσεις υπάρχουν!!! για να επιβραβεύεται η «αφοσίωση» και να
αναπτύσσεται ο νεποτισμός πχ.
Διεθνές Ινστιτούτο Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Υγείας.
Διάττοντες
αστέρες εμφανίζονται ανεβαίνοντας τα διάφορα επίπεδα ιεραρχίας σε μόλις λίγους
μήνες!!!
Ο ίλιγγος
από τις γοργές μεταβολές οδηγεί σε αλαζονεία, σε αναποτελεσματικές και
πρόχειρες αποφάσεις, σε περιορισμό της κριτικής ικανότητας. Αδυνατώντας να
ασκήσουν διοίκηση, αφού δεν έχουν προλάβει να ωριμάσουν σε κάποιο επίπεδο
διοίκησης, μετατρέπονται σε υποψήφια εξιλαστήρια θύματα.
Δημιουργείται
σταδιακά ένα Προεδρικό περιβάλλον, που ασκεί διοίκηση παρασκηνιακά και
συμβάλλει στην ανάπτυξη της ευνοιοκρατίας.
Αναπόφευκτα, η απαξίωση στελεχών, η απογοήτευση, η τρομοκράτηση δεν
αφήνουν χωρίς συνέπειες την Επιχείρηση.
Απομακρύνουν
τη Διοίκηση από τους εργαζόμενους, αλλά και τη ΔΕΗ από την κοινωνία.
Η Διοίκηση εμφανίζει το σύνδρομο του Ηρόστρατου:
Θα
καταστρέψει τη ΔΕΗ για να μείνει στην ιστορία.
Μπούκουρας Γιώργος
Πρόεδρος Δ.Σ. ΠΑΣΥΠ/ΔΕΗ
Μέλος Δ.Σ. ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ
Πηγή: "ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΔΕΗ" τ.71
