Σε αντίθεση με τους υπολογιστές, τα ηλιακά πάνελ, τις ανεμοτουρμπίνες, και τα περισσότερα σχέδια που αφορούν σε υψηλή τεχνολογία, αυτά που έχουν σχέση με τη πυρηνική ενέργεια δεν κοστίζουν λιγότερο με το πέρασμα του χρόνου.
Τα κόστη μάλλον κλιμακώνονται, οδηγώντας σε καταστροφή, σύμφωνα με μια μελέτη του Mark Cooper του University of Vermont. Τα αυξανόμενα έξοδα σημαίνουν ακριβότερη ενέργεια, λέει. Και επίσης υπονομεύουν τις κρατικές επιδοτήσεις όπως είναι τα δάνεια με εγγύηση του δημοσίου, επειδή οι επιδοτήσεις αυτές δεν μπορούν να εκλείψουν λόγω της συνεχούς αύξησης των τιμών.
Το χειρότερο όμως είναι πως τα πυρηνικά προγράμματα απορροφούν όλη τη δραστηριότητα, αποκλείοντας τις επενδύσεις σε άλλες μεθόδους ανανεώσιμης ενέργειας. «Το γαλλικό πυρηνικό θαύμα είναι μια πλάνη. Δεν υπάρχει κάτι που να μας κάνει να πιστέψουμε πως τα πράγματα θα αλλάξουν αν οι ΗΠΑ ακολουθήσουν τη Γαλλία. Απλά θα επαναληφθεί αυτό που ονομάζω πυρηνικό σοσιαλισμό. Η πυρηνική ενέργεια θα παραμείνει υπό τον έλεγχο του κράτους», λέει ο Cooper.
Και ενώ πολλοί ανησυχούν για θέματα ασφάλειας, το κόστος και η κατασκευή είναι στη πραγματικότητα τα μεγαλύτερα προβλήματα στη πυρηνική βιομηχανία. Οι τράπεζες διστάζουν να χρηματοδοτήσουν τέτοια έργα. Και όπως όλα δείχνουν, οι σφιχτοί προϋπολογισμοί και οι συνεχώς βελτιούμενες εναλλακτικές λύσεις τεχνολογίας, μπορεί σύντομα να οδηγήσουν τις κυβερνήσεις στο να επιλέξουν μεταξύ χρηματοδότησης των ΑΠΕ ή των πυρηνικών μορφών παραγωγής ενέργειας.
Οι διαφωνίες υπάρχουν. Οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας τονίζουν πως ούτε η ηλιακή ούτε αυτή του ανέμου μπορεί να προσφέρει όσα προσφέρει η σύγχρονη πυρηνική τεχνολογία αντιδραστήρων. Οι πολέμιοι της όμως αντιτείνουν πως η αποθήκευση ηλιακής θερμικής ενέργειας και η αύξηση ανεμογεννητριών σε πολλά γεωγραφικά σημεία, μπορούν να προσφέρουν επαρκή ισχύ.
Ο Cooper μπορεί να υπερβάλλει, αλλά ακόμη και οι συνήγοροι της πυρηνικής ενέργειας παραδέχονται πως το κόστος αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα της εν λόγω βιομηχανίας. Στη δεκαετία του 1970, το κόστος ενός πυρηνικού εργοστασίου μείον τους τόκους των δανείων, ήταν περίπου $1,000 ανά κιλοβάτ στις ΗΠΑ και στη Γαλλία (με τιμές δολαρίου του 2008) σύμφωνα με τον Cooper.
Στη δεκαετία του 1980, οι τιμές ανέβηκες σε $3.000-4.000 για την Αμερική, και σε $2.000-4.000 για τη Γαλλία. Στη δεκαετία του 1990, οι τιμές της Αμερικής έφτασαν τα $5.000-6.000. Σήμερα, το κόστος αυτό στην Αμερική αγγίζει τα $7.000-8.000 ανά κιλοβάτ, δηλαδή $10 ή περισσότερο ανά βάτ.
Τα συστήματα ηλιακής ενέργειας μπορούν να κατασκευαστούν και μάλιστα κερδοφόρα για μόλις $2-4 ανά βάτ, ανάλογα με το μέγεθος του έργου. Οι διαμορφώσιμοι (Modular) αντιδραστήρες , λέει ο Cooper, δεν θα αλλάξουν την εικόνα.
Τα κόστη των μικρών έργων θα είναι υψηλά, ενώ αυξάνοντας το μέγεθος θα αυξάνονται και τα έξοδα. Ο ένοχος για αυτό είναι οι διαδικασίες διαγωνισμού και ανάθεσης, καθώς και οι καθυστερήσεις στη κατασκευή. Στη Βρετανία, τον Καναδά, τη Νότιο Αφρική και αλλού, οι κυβερνήσεις έχουν προχωρήσει σε αναζήτηση προσφορών, εκτιμώντας πως τα πυρηνικά εργοστάσια θα κοστίζουν περίπου $2.500/κιλοβάτ. «Οι προσφορές έρχονται με διπλάσια και τριπλάσια νούμερα από αυτά», λέει ένας ειδικός, και από κει και πέρα τα πράγματα χειροτερεύουν. Οι τροποποιήσεις και η πολυπλοκότητα του έργου, αναπόφευκτα οδηγούν σε καθυστερήσεις. Τα περισσότερα πυρηνικά έργα σήμερα έχουν καθυστερήσει σημαντικά εξαιτίας προβλημάτων κατασκευής και ασφάλειας.
Το μέγεθος τους γιγαντώνεται καταναλώνοντας τα πάντα, και επιβραδύνοντας την ανάπτυξη των ΑΠΕ. Οι εταιρείες παραγωγής ενέργειας γίνονται απόλυτα εχθρικές προς οτιδήποτε άλλο είναι πιθανό να μειώσει τη ζήτηση ισχύος από το πυρηνικό εργοστάσιό τους.
Το μυστικό για τις ΗΠΑ είναι η αποδοτικότητα, λέει ο Cooper. «Υπάρχουν στη διάθεσή μας αρκετές εναλλακτικές λύσεις που κοστίζουν λιγότερο».
ΠΗΓΗ: http://www.greentechmedia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου