Γράφει ο Γιάννης Δήμας
(Εκτελεστικός Σύμβουλος ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ)
Συνάδελφοι
Πολλά χρόνια τώρα παλεύω μαζί με πολλούς από εσάς για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.
Σε όλες τις μεγάλες μάχες ήμουν παρών και μαχητικός με τη δύναμη που μου δίνατε εσείς και δεν έκανα ποτέ τις γνωστές «κολοτούμπες» όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοι μου. (Δυστυχώς δικαιώθηκα για την στάση μου στο αρχικό ξεπούλημα του Ασφαλιστικού που έγινε το 1999 από τον Έξαρχο και όσων των στήριξαν).
Ενάντια λοιπόν σε εκείνες τις δυνάμεις που στηρίζουν την πολιτική του μνημονίου και ενάντια σε όσους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ότι δεν αντέχουν να βλέπουν την χώρα να πτωχεύει οφείλουμε ετούτη την κρίσιμη στιγμή, όλοι μας να στρατευθούμε χωρίς προσωπικές και πολιτικοσυνδικαλιστικές μωροφιλοδοξίες για να περισώσουμε ότι μας απέμεινε.
Η ανακάλυψη της εφεδρείας, το οικονομικό βούλιαγμα της ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗΣ, οι απολύσεις που μαγειρεύουν με τα τεχνάσματα των θυγατρικών, η διάλυση του ασφαλιστικού, η ψυχολογική καταρράκωση των διοικητικών υπαλλήλων από τις συκοφαντίες που δέχονται από υπουργικά χείλη έχουν αγανακτήσει χιλιάδες εργαζόμενους στη ΔΕΗ. Τα καθεστωτικά ζόμπι που παραμένουν στην εξουσία γαντζωμένα με βασικό τους στήριγμα , τις δυνάμεις καταστολής, τους δημοσιογράφους της διαπλοκής, τους τραπεζίτες και τους δανειστές έχουν πλέον ημερομηνία λήξεως.
Οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις Ινδίας, Κίνας και Πακιστάν που ονειρεύονται να επιβάλλουν τα σοσιαλιστικά ανδρείκελα δεν πρέπει να περάσουν.
Ο αγώνας μπορεί να γιγαντωθεί και να γίνει ακόμη πιο μαζικός και αποτελεσματικός όμως πρέπει πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε αν πραγματικά θέλουμε να αγωνιστούμε.
Η ατολμία σε συνδυασμό με την απαράδεκτη κομματική ευσυνειδησία που έδειξαν αρκετοί συναγωνιστές μου ενισχύουν την καχυποψία στους συναδέλφους ότι άλλα λέμε στις κάμερες και στους συναδέλφους και άλλα πράττουμε όταν έρχεται η ώρα της μάχης.
Γιατί μπορεί να θέλουμε όλοι να φύγει η σημερινή εξουσία αλλά μόνο με ανακοινώσεις, δημαγωγικά δελτία τύπου και αρθρογραφικές μεγαλοστομίες δεν πέφτει η κυβέρνηση Παπανδρέου.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ…
Η ήττα πονάει. Η λησμονιά πονάει. Αλλά το να μην ξέρεις πότε πρέπει να δώσεις τη τελική μάχη ενάντια στην ανθελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ο χειρότερος πόνος.
Με τόλμη, θάρρος και χωρίς συμβιβασμούς πρέπει να δώσουμε το μοιραίο κτύπημα για να πέσει η χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε από τον τόπο.
Ήρθε η ώρα να πούμε «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», ήρθε η ώρα να γράψουμε τις δικές μας αγωνιστικές σελίδες στο βιβλίο της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου