Η σημερινή ημέρα αποτελεί την πιο «μαύρη» σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Είναι μια μέρα «εθνικού πένθους» για τα όνειρα και τις ελπίδες, που θα απωλέσουν όλες οι σημερινές γενιές.Τα μέτρα τα οποία ανακοίνωσε η κυβέρνηση γυρνάνε τη χώρα 50 χρόνια πίσω και αναγκάζουν 11 εκατ. πολίτες να ζήσουν έναν εργασιακό μεσαίωνα, μέσα σε συνθήκες «μεταπολεμικής» φτώχειας και κοινωνικής εξαθλίωσης.
Το «πακέτο» της συμφωνίας για τη χορήγηση της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης προς τη Χώρα, το οποίο συμφώνησε ο πρωθυπουργός με την τρόικα (χωρίς να έχει προηγηθεί ούτε μια στοιχειώδης διαβούλευση με την κοινωνία) θα έχει δραματικές, σε επίπεδο κοινωνίας, επιπτώσεις:
• Θα προκαλέσει μια μέση μείωση των εισοδημάτων και των περιουσιών της τάξης του 30% με 40%, κατά μέσο όρο.
• Θα μειώσει δραματικά την κατανάλωση, βάζοντας λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις.
• Θα μηδενίσει την ανάπτυξη για πολλά χρόνια και θα οδηγήσει σε μακρόχρονη ύφεση.
• Θα αυξήσει τους δείκτες της ανεργίας σε δυσθεώρητα επίπεδα, οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους εκτός αγοράς εργασίας.
Οι επερχόμενες στρατιές των ανέργων θα αναγκαστούν να ζήσουν σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ανέχειας, χωρίς σχεδόν καμιά ελπίδα να βρουν μια θέση στην ελληνική αγορά εργασίας.
Ο πρωθυπουργός μπορεί να επαίρεται για την… «επιτυχία του ΔΝΤ» αλλά υποκρύπτει ότι τα άδικα και αντικοινωνικά μέτρα, τα οποία συμφώνησε χωρίς να έχει σχετική εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό-αφού άλλα έλεγε προεκλογικά, αλλά ούτε έστω και εκ των υστέρων μια στοιχειώδη διαβούλευση με την κοινωνία, θα μετατραπούν άμεσα σε ένα «εκρηκτικό κοκτέιλ ΤΝΤ» για την ελληνική κοινωνία. Αρνείται να πει στους Έλληνες ότι απ’ όποια χώρα πέρασε το ΔΝΤ άφησε πίσω του φτώχεια και κοινωνική εξαθλίωση. Και ειλικρινά διερωτόμαστε πως έρχεται σήμερα να ζητήσει-εκ των υστέρων τη στήριξη των κομμάτων, όταν ο ίδιος γύρισε την πλάτη σε όλους τους κοινωνικούς, εντός και εκτός της Βουλής, φορείς.
Στην πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός αρκέστηκε με περίσσια υποκρισία να φορτώσει τις ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση, αρνούμενος ακόμη και σήμερα, με ειλικρίνεια και θάρρος, να αναλάβει το μεγάλο κόστος που αναλογεί τόσο στον ίδιο όσο και σε όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που από το 1981 και μετά έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο για τα κακώς κείμενα αυτής της χώρας. Αρνείται ακόμη και τα τεράστια λάθη, που ο ίδιος έκανε-σαν επικεφαλής τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιδεικνύοντας πολιτική αρτηριοσκλήρωση και σηκώνοντας «δήθεν σημαίες επανάστασης» σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια της περιόδου 2004 - 09.
Στο ίδιο πλαίσιο, ο πρωθυπουργός με την αρωγή και άλλων νεοφιλελεύθερων κέντρων επιχειρεί να φορτώσει όλα τα λάθη, που έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια στις πλάτες των συνήθων υπόπτων, δηλαδή των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων, των νομίμων και μονίμων χρηματοδοτών του Κρατικού Προϋπολογισμού.
Λες και η τρύπα του Ασφαλιστικού δημιουργήθηκε από ασφαλισμένους με τις μεγαλύτερες κρατήσεις και τις μικρότερες συντάξεις στην Ευρώπη και όχι από τις πολιτικές ηγεσίες με την εκμετάλλευση των αποθεματικών, άλλοτε με στέρηση τόκων υπέρ τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών, άλλοτε με χαριστικές ρυθμίσεις εργοδοτικών εισφορών, άλλοτε με παιχνίδια αποθεματικών ταμείων στο Χρηματιστήριο, και άλλοτε με φόρτωμα στα ταμεία προκλητικών εθελουσίων εξόδων σαραντάρηδων συνταξιούχων.
Μάλιστα, για να τους «τιμωρήσει»… παραδειγματικά για μια ακόμη φορά τους έστειλε όλο το λογαριασμό, καλύπτοντας για μια ακόμη φορά τους φοροφυγάδες, τους μιζαδόρους και τους φοροκλέπτες, που το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης πολλαπλασίασε, εκτρέφοντας το σημερινό «κράτος – τέρας» για το οποίο οι μεγαλύτερες ευθύνες αναλογούν στο κόμμα του. Μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, οι τραπεζίτες, οι εργολάβοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που αποκόμισαν τεράστια κέρδη όλα αυτά τα χρόνια έμειναν και πάλι στο απυρόβλητο.
Σήμερα ο πρωθυπουργός, χωρίς αντίσταση, χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς να προσπαθήσει προηγουμένως να δημιουργήσει ένα ισχυρό ανάχωμα αξιοποιώντας τους τελευταίους 6 -πολύτιμους- μήνες όλες τις πολιτικές και μη δυνάμεις της χώρας, μετά από λαθεμένους χειρισμούς (οι προεκλογικές ατάκες του στιλ «λεφτά έχουμε», αλλά και οι μετέπειτα δηλώσεις περί «τιτανικού», «χρεοκοπημένου κράτους» και «δεν υπάρχει σάλιο» ηχούν ακόμη στα αυτιά μας) και τις παλινωδίες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον εκβιασμό – περίστροφο του ΔΝΤ, που τελικά εκπυρσοκρότησε πάνω μας, συμφώνησε να μετατραπεί σε «κουρελόχαρτο» το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδας εκθεμελιώνοντας όλο το κοινωνικό κράτος. Να μην μπορούμε σαν χώρα να εφαρμόσουμε ούτε καν τα νομοθετήματα της Ευρωβουλής- που ίδιοι συμβάλλουμε στη νομοθέτησή τους βάζοντας με την εφαρμογή τους ένα φρένο στην πολιτική ασυδοσία για όλους τους ευρωπαίους πολίτες εκτός από τους Έλληνες, που θα βρίσκονται υπό την αρμοστεία του Δ.Ν.Τ..
Μετά από τις σημερινές ανακοινώσεις, όλοι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι, ευρύτερα όλοι οι πολίτες και κατ’ επέκταση όλοι οι καταναλωτές καλούνται για αρκετά χρόνια να ζήσουν μέσα στην φτώχεια, στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα για το αύριο. Οι στρατιές ανέργων που θα δημιουργηθούν μετά και από την κυβερνητική απόφαση προγραφών - εκδίωξης περισσότερων από 300.000 εργαζομένων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, σε συνδυασμό με το «κύμα των απολύσεων» από την ύφεση, την απελευθέρωση των απολύσεων και την καθιέρωση συμβάσεων «α λα καρτ» (ατομικών συμβάσεων) στον ιδιωτικό τομέα, με μισθούς κατά πολύ χαμηλότερους του σημερινού ορίου των 739 ευρώ το μήνα, θα μετατρέψουν την χώρα σε έναν πραγματικό θάλαμο αερίων.
Οι μειώσεις και το πάγωμα στις αποδοχές, το «κόψιμο» δώρων και επιδομάτων στο δημόσιο, οι περικοπές στις συντάξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και η γενικότερη κατακρήμνιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με την νέα εκτόξευση του ΦΠΑ, των έμμεσων φόρων και την παντελή απουσία ενός αναπτυξιακού προγράμματος, θα δημιουργήσουν πραγματικές συνθήκες ασφυξίας στην αγορά. Τα νέα μέτρα θα στραγγαλίσουν τους εργαζομένους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με απρόβλεπτες συνέπειες σε κοινωνικό επίπεδο.
Δεν είναι τυχαίο ότι με πολλά από τα μέτρα όχι μόνο δεν συμφωνούν αλλά είναι και αντίθετες οι εργοδοτικές οργανώσεις. Οι επιχειρηματίες γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αγορά θα στερέψει από ρευστό και η ελληνική οικονομία και κοινωνία θα παραδοθεί άνευ όρων στους όρους της χρόνιας υπανάπτυξης του ΔΝΤ.
Αλήθεια, που είναι σήμερα αυτή η απαραίτητη σειρά ρυθμίσεων – «ασπίδα» των πολιτών από το αναπόφευκτο κύμα φτώχειας και σοβαρών αναπτυξιακών μέτρων για την ελληνική οικονομία;
Δυστυχώς, όμως, από τις εξελίξεις διαφαίνεται ανάγλυφα ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην βάλει «κόκκινη γραμμή» απέναντι στις ασφυκτικές απαιτήσεις της τρόικας, για να προστατεύσει την κοινωνία από το επικείμενο «κραχ» σε δικαιώματα θεμελιώδη και συνταγματικά κατοχυρωμένα, τα οποία θα απέτρεπαν την αναπόφευκτη πλέον κοινωνική έκρηξη. Υπάρχουν κόκκινες γραμμές για τη στοιχειώδη αξιοπρεπή επιβίωση των πολιτών και αυτές ξεπεράστηκαν. Οι ανερμάτιστες πολιτικές με το «Τσοβόλα δώστα όλα» του ’80 οδήγησαν στο «κόψτα όλα» του 2010 από τον κ. Παπανδρέου, γυρνώντας τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω.
Η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα «καιάδα δίχως αύριο» για όλους τους πολίτες, για τα παιδιά, για τους νέους της. Αναρωτιέται κανείς εάν ο πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να μείνει στην ιστορία σαν μια «σύγχρονη Μήδεια» για τους Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου