Υπάρχει ένα καινούργιο κόμμα στα σπάργανα. Υφίσταται ατύπως εδώ και δυο χρόνια. Σε αυτό μετέχουν μεταλλαγμένοι σοσιαλιστές, ανακυκλωμένοι αριστεριστές, τηλεπατριώτες αλά καρτ με βρώμικο μάτι και τα εκτοπλάσματα του νεοφιλελευθερισμού που απέβαλε το σώμα της μεγάλης Κεντροδεξιάς. Μέρος του αλληλοσπαρασσόμενου ΠΑΣΟΚ και τα εξαπτέρυγα του συγκροτούν αυτό το νέο «κόμμα» των βαλκάνιων Παπούα. Οι ξεβράκωτοι Παπούα, που ζούσαν – και κάποιοι ζουν ακόμα – στη λίθινη εποχή, τρώγανε ιεραπόστολους, λιανούς σαν τον Αη Γιάννη τον Πρόδρομο αλλά κι εκκεντρικούς εκατομμυριούχους ταξιδιώτες, που λόγω καλοζωίας, ήταν τρυφεροί. Σαν χοιρινό είναι, λέγανε για αυτά τα ιδιαίτερα θηράματα, οι ξεβράκωτοι τύποι με τα κόκκαλα στη μύτη. Οι εγχώριοι κανίβαλοι τρώνε συνταξιούχους, μικρομαγαζάτορες, επικουρικές συντάξεις, σχολικά βιβλία, την αμυντική ικανότητα της χώρας, την αξιοπρέπεια της και κυρίως το ηθικό της. Έχουν και Λόχο Ψυχολογικού Πολέμου, τον Δήμο Σταρένιο και τον Αρτέμη Μάτσα, στους παλιούς, καλούς τους ρόλους και κάτι άλλα καλόπαιδα με περίσσιο θράσσος, αυτό που δίνει το γυαλί. Υπάρχει φέρελπις καραφλός νεανίας, διετούς δημοσιογραφικής εμπειρίας, έμπλεος ειρωνείας, που από τηλοψίας την μεσημβρία χλευάζει μ’ εξυπνακισμούς, όσους αρνούνται το αλάθητο των δανειστών και του προγάστορος αντιπροέδρου. Εδώ ισχύει η παλαιά παροιμία των σοφών Παπούα: «όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού, τόσο πιο πολύ φαίνεται ο κώλος της».
Το κοινωνικό κράτος αδέρφια, παρά τους μύθους της Αριστεράς, στην Ελλάδα το θεμελίωσε η Κεντροδεξιά. Ο πρώτος διοικητής του ΙΚΑ, το μακρινό 1934, ήταν ο θεμελιωτής, μαζί με τον Συκουτρή, του ελληνικού Ιδεαλισμού, ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Φιλελεύθεροι και καθαρόαιμοι δεξιοί έκαναν για τους εργαζόμενους Έλληνες πολύ περισσότερα από αυτούς, που φιλοδοξούσαν ο λαός μας να μοιραστεί σε ίσες μπουκιές την μιζέρια του Υπαρκτού, με σύνορα βέβαια το πολύ ως τη Λάρισα.
Γιατί η μεγάλη Κεντροδεξιά είχε ένα φοβερό «συνωμοτικό» σχέδιο, μια «σατανική» πεποίθηση. Πίστευε και πιστεύει πως η εξομάλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων με την παρέμβαση του κράτους, συμβάλει στην κοινωνική ειρήνη και στην εθνική ενότητα. Αμφότερες τυγχάνουν βασικές προϋποθέσεις της αληθινής δημοκρατίας, της οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης. Την εξαθλίωση κοινωνικών ομάδων, την διεύρυνση των ανισοτήτων, την παρεμπόδιση της κοινωνικής κινητικότητας, την επιδιώκουν οι τυχοδιώκτες μηδενιστές. Αυτοί που ποντάρουν στον κοινωνικό πόλεμο για την επικράτηση των ολοκληρωτικών ιδεοληψιών τους.
Η σημερινή πολιτική της κατεδάφισης του κράτους πρόνοιας, των οριζόντιων περικοπών και του στραγγαλισμού κάθε ικμάδας δύναμης της κοινωνίας και της οικονομίας, είναι κι αυτή μια ανάλογη μηδενιστική προσέγγιση. Αντίθετη με τα συμφέροντα του Έθνους και των λαϊκών τάξεων, που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, μια πολιτική μακράν του Ελληνικού Τρόπου και των Ιδεών του αλλά και μακράν της στοιχειώδους κοινής λογικής. Παρά τις «δεξιές» φαντασιώσεις υπέρ του Μνημονίου από τον υφυπουργό, που με θυμηδία αντικρύζουν ως καθ’ ύλην αρμόδιο οι εφοπλιστές, η πολιτική αυτή οδηγεί σε αποτελέσματα ευθέως ανάλογα με τις τυχοδιωκτικές επιδιώξεις, όσων οραματίζονται μια αιματηρή πάλη των τάξεων.
Η όξυνση των ανισοτήτων, σε συνδυασμό με το σπασμένο ηθικό των απλών ανθρώπων και την ατιμωρησία της παρασιτικής πολιτικής κι επιχειρηματικής τάξης, που οδήγησαν την παραγωγική βάση της χώρας σε αφανισμό και τα δημόσια οικονομικά στο χείλος της αβύσσου, δημιουργούν ακριβώς το εκρηκτικό μίγμα που απεύχεται, όποιος είναι στ’ αλήθεια πατριώτης κι έχει στοιχειώδη κοινωνική συνείδηση.
Η ερημοποίηση της αγοράς με την έλλειψη ρευστότητας, το «σύνδρομο του αιφνίδιου εμπορικού θανάτου», μαγαζιά που κλείνουν νύχτα, κι η θέση στο περιθώριο ολοένα και μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων, με την έκρηξη της ανεργίας και το βάθεμα της ύφεσης δημιουργούν μια ολοένα και ευρύτερη λαϊκή βάση με κύρια χαρακτηριστικά την εξαθλίωση αλλά και την οργή.
Άνθρωποι που δεν έφαγαν τίποτε μαζί κανέναν, που εκπλήρωσαν στο ακέραιο και χωρίς βύσμα τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, που ποτέ δεν έκλεψαν την εφορία, γιατί απλούστατα ήταν μισθωτοί χωρίς άδηλους πόρους, βρίσκονται τώρα στον Καιάδα.
Έχουν δε απέναντι τους την παράδοξη συμμαχία του Κόμματος των Κανιβάλων, συνήθως σιτιζόμενους στο δημόσιο Πρυτανείο ή και στο «Πρυτανείο» του Κολωνακίου, οι οποίοι τους κουνάνε το δάχτυλο και τους εκβιάζουν.
Η φαιά Φάλαγγα της παραπληροφόρησης, που υποδύεται μέρος του καθεστωτικού Τύπου, που επιβιώνει τυλίγοντας cd και μπλουζάκια με τυπωμένο χαρτί ή εκπέμποντας από τις δημόσιες συχνότητες, ενορχηστρωμένα βαφτίζει «ακραία» κάθε αντίθεση στην αποδομητική ανθρωποφαγία. Ξαφνικά ο νόμος της ζούγκλας βαφτίσθηκε προοδευτική σωφροσύνη. Το γεγονός ότι δεν υλοποιήθηκε κανένας από τους στόχους αυτής της πολιτικής με τις καλογραμμένες ξενόγλωσσες οδηγίες, μικρή σημασία έχει για τα φερέφωνα της υποταγής και του κοινωνικού δαρβινισμού.
Όταν αυτή η μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού, εκατό ημερών και εκλογών, ολοκληρώσει την σύντομη θητεία της, η μεγάλη Κεντροδεξιά, η κοινωνικά φιλελεύθερη, λαϊκή και πατριωτική, θα κληθεί να ανατάξει την οικονομία και την κοινωνία. Η έφοδος προς τον ουρανό προϋποθέτει ευρύτερες συναινέσεις, οι οποίες όμως θα γίνουν στη βάση του εκλογικού σώματος κι όχι με συντεχνιακές διευθετήσεις κορυφής. Κάποιοι ενδιαφέρονται να διαμοιράσουν τα τελευταία ιμάτια της Πατρίδας και να διασφαλίζουν το business as usual για την μεταπολιτευτική παράγκα που οδήγησε την χώρα εδώ που την οδήγησε. Αυτές οι επιθυμίες είναι αντίθετες με τα εθνικά συμφέροντα κι έχουν ως πρόθυμο υπηρέτη το «Κόμμα των Κανιβάλων».
Η μεγάλη Κεντροδεξιά όμως είναι αυτή που αυτοδύναμα πρέπει να διεξάγει τον αληθινό αγώνα απέναντι σε αυτές τις παρακμιακές δυνάμεις, να δώσει στους απλούς ανθρώπους το χαμένο τους ηθικό και με στιβαρή ηγεσία να οδηγήσει σε μια πανστρατιά για το μέλλον. Για τους ανθρώπους κι όχι για τους αριθμούς.
(δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου